उनले रूखको छेउमा फलफूलको टोकरी राखे र तिनीहरूलाई भने:
"रुखमा पुग्ने पहिलो व्यक्तिले टोकरीमा सबै फलहरू पाउनेछ।"

जब उनले प्रतियोगिताको लागि सुरुवात संकेत दिए:

सबै प्रतियोगीहरू हात समातेर सँगै हिँडिरहेको देखेर उनी छक्क परे।

सबै मिलेर रुखमा पुगे र फलफूल बाँडे ।

मानवशास्त्रीले तिनीहरूलाई सोधे किन तिनीहरूले त्यसो गरे, जब तिनीहरूमध्ये कसैले आफ्नो लागि सम्पूर्ण टोकरी जित्न सक्थे।

तिनीहरूले जवाफ दिए: "उबुन्टु"... जसको अर्थ हो

हामी मध्ये एक कसरी खुसी हुन सक्छ,
जबकि बाँकी दुखी छन्?

"Ubuntu" को मूल दर्शन हो:

"म यहाँ छु किनभने हामी यहाँ छौं।"

ती आदिवासीहरूले खुशीको यो सरल रहस्य जान्दथे-
जुन हाम्रो तथाकथित आधुनिक / सभ्य समाजमा हराएको छ।

हाम्रो समाज कता जादै छ ? कथाबाट हामीले के सिक्न सक्छौं?

सनातनी जराहरूमा फर्कौं : जहाँ समाजका प्रत्येक वर्ग सन्तुष्ट थिए र तिनीहरूको एउटै लक्ष्य भौतिक संसारबाट मुक्त हुनु थियो।