तीन व्यवसायी हत्या प्रकरण: जसले आफ्नै हत्याको ‘सुपारी’ दिए

भोलिपल्ट आउँछु भनेका साथी मोहनप्रसाद लिम्बू २८ मंसीरमा ललितपुरस्थित गोदाममा ‘कन्ट्याक्ट किलर’बाट गाडिइसकेका थिए । बिराटनगर पुगेको पाँचौं दिनमा उनीसँगै बसेका साथी राजेन्द्रकुमार श्रेष्ठ पनि मारिए । यद्यपि, उनले चाहिँ अझै त्यसको छनक पाएनन् ।

चौधरीले दुई साझेदार गायब भएपछि साथमा रहेका अर्का साथी अनिलकुमार मण्डललाई उनीहरुबारे नसोधेका होइनन् । तर, हत्याका ‘मास्टर माइण्ड’ मण्डलले आफन्त कहाँ गएको भनेर सहजै टारिदिए । केही समय चुपचाप बसे पनि उनले फेरि दुई साथीको खोजी गर्लान् र आफूलाई नै शंका होला भन्ने डर मण्डललाई थियो । ‘शम्भुलाई नमारे बाहिर हल्ला हुन्छ र फसिन्छ भन्ने भएपछि उनलाई पनि हत्या गर्ने योजना बनेको थियो’– प्रहरीसँग बयान दिँदै मण्डलले भनेका छन्– ‘त्यसपछि ललितपुरमा मोहनप्रसादलाई हत्या गर्न प्रयोग गरेकै टोली बिराटनगरमा पनि बोलाएको थिएँ ।’ त्यसपछि राजेन्द्रकुमार श्रेष्ठ मारिएको दुई दिनपछि ७ पुसमा शम्भु पनि मोरङको धनपालथान गाउँपालिका–७ को उखुबारीमा मारिए ।

कुनै बेला जग्गा कारोबारको सिलसिलामा आर्थिक झमेलामा फसेपछि मण्डल ठगी मुद्दामा पक्राउ परेर नख्खु कारागार चलान गरिएका थिए । कारागारमै लागूऔषध मुद्दामा पक्राउ परेका अमित भन्ने दिनानाथ सोनारसँग उनको चिनजान भएको थियो । उनले आफू थुनामुक्त भएपछि मण्डललाई छुटाउन धरौटी वापतको रकम जोहो पनि गरिदिएका थिए ।
पछि उनै सोनारलाई मण्डलले आर्थिक प्रलोभन देखाएर तीन साझेदारको हत्यामा प्रयोग गरेको प्रहरी अनुसन्धानबाट खुलेको छ । नेपाल बंगलादेश बैंकले लिलाम गर्न लागेको हरिसिद्धीको २५ रोपनी ७ आना जग्गा उकासिदिए वापत डेढ करोड रुपैयाँभन्दा बढी कमिशन आउँदै थियो ।

तर, तीन साझेदारले आफूलाई नै बाइपास गर्न लागेको छनक पाएपछि उनले हत्या योजना बनाएका थिए । ‘मैले सबैले बराबर हिस्सा लिने भनेको थिएँ, तर मोहनले ५० प्रतिशत हिस्सा नछाड्ने, बरु सबै प्रक्रिया आफैं मिलाउछु भनेर अडान लिएका थिए’– मण्डलले भनेका छन्– ‘त्यसपछि नै समस्या शुरु भएको थियो ।’

अञ्जानमै दिए आफ्नै हत्याको ‘सुपारी’

विराटनगरको मेट्रोसिटी होटलमा १ पुसमा राजेन्द्रकुमार श्रेष्ठ, शम्भुकुमार चौधरी र मण्डल एउटै कोठामा बसेका थिए । राजेन्द्रकुमारले जग्गाको कारोबारका लागि मोहन लिम्बू त्यहाँ हुनै पर्ने अडान राखिरहेका थिए, तर उनी पहिल्यै ललितपुरमा मारिइसकेका थिए ।

लिम्बूको धेरै खोजी हुँदा आफैं फस्न सक्ने सम्भावना थियो, त्यसैले राजेन्द्र मण्डलको तारो बनिरहेका थिए । राजेन्द्रकुमार रही रहे आफूलाई नै जोखिम रहेको उनले सोच्न थालेका थिए ।

काठमाडौंमा २८ पुसमा मोहनको हत्यापछि मण्डलका साथी सोनारसहितका अन्य व्यक्तिहरु राति गाडी चढेर बिराटनगरतर्फ नै आएका थिए । ‘सोनारले आफ्नो घर नजिक सुनसार एकान्त उखुबारी रहेको र अरु साथीहरु पनि त्यहाँ भेला हुन सजिलो हुने बताएका थिए’– मण्डलको बयान छ– ‘मैले पनि गएर हेर्दा त्यहाँ ठाउँ उपयुक्त लागेपछि त्यहीँ लगेर हत्या गर्ने योजना बनाएको थिएँ ।’

योजना अनुसार ३ पुसको साँझ ६/७ बजेतिर राजेन्द्रलाई साथीको गाउँतिर घुम्न जाउँ भनेर उनले लिएका गएको प्रहरी बताउँछ । त्यतिबेला ललितपुरमा हत्या गरेर बिराटनगर गएका सोनार उनीहरुलाई लिन अटो लिएर गएका थिए । ‘रामचौकसम्म पुगेपछि म जाँडरक्सी खाँदिन, तपाईंहरु खानुहुन्छ तपाईंहरु विस्तारै आउनु भनेर म दक्षिणतिरको नहरमा पर्खी बसेँ’– मण्डल भन्छन्– ‘पछि सोनार र श्रेष्ठ आएपछि पूर्वयोजना अनुसार गाम्छाले घाँटीमा कसेर हत्या गरेका थियौं ।’

प्रहरीमा उनले दिएको बयान अनुसार पूर्वयोजना अनुसार शव भेटिएको स्थानबाट एक सय मिटर उत्तरतर्फ सोनारले काठमाडौंबाट गएका नासिर मिया, सुभान मिया, हकिम मियासहित मिया लगायतलाई लुकाएर राखेका थिए । उनीहरुले राति ८/९ बजेतिर एक्कासी आएर गाम्छाले पछाडिबाट घाँटीमा कसेर लडाएको पाइएको प्रहरी बताउँछ । त्यसपछि सबैले हात, खुट्टा र टाउको समातेर प्रतिकार गर्ने मौका नदिई हत्या गरेको प्रहरी अनुसन्धानबाट खुलेको छ ।

‘हत्यापछि सोनारले मण्डललाई साइकलमा विराटनगरको महेन्द्र चोक नजिक पु¥याएका थिए’– एक अनुसन्धान अधिकृत भन्छन्– ‘त्यसपछि मण्डल कोठामा गएका थिए, शम्भुकुमार चौधरी पनि त्यही कोठामा थिए ।’ भोलिपल्ट सोनारले विराटनगरमा मण्डललाई भेटेर उखुबारीमा खाल्डो खनेर कसैले थाह नपाउने गरी शव गाडिदिएको मण्डलको पनि बयान छ । त्यसपछि मण्डलले शम्भुप्रसाद चौधरीले दिएको रामशरण खड्काको नामको चेक उनलाई दिएको पाइएको छ ।

अधिकृतहरुका अनुसार मोहनप्रसाद र राजेन्द्रकुमार श्रेष्ठ पूर्वयोजना अनुसार मारिए पनि मण्डलले शुरुवातमा शम्भुकुमार चौधरीलाई मार्न चाहेका थिएनन् । ‘तर एउटा अपराध लुकाउन अर्को अपराध गर्दै जानुपर्ने स्थिति सिर्जना भएछ’– अनुसन्धानमा संलग्न एक अधिकृत भन्छन्– ‘शम्भुबाट पोल खुल्न सक्ने भएकाले उनलाई पनि मार्ने योजना बनेको देखिन्छ ।’

तर, सोनारले उनको हत्या गर्न थप पैसा मागे । मण्डलसँग त्यतिवेला पैसा थिएन । त्यसपछि जसको हत्या योजना बुनिरहेका थिए, उनैलाई उनले सापटी मागेको पाइएको छ । ‘सोनारले चौधरीलाई पनि राजेन्द्रलाई जस्तै गरी मार्नुपर्छ, घटनास्थलमा लिएर आउनु भनेका थिए’– मण्डलले प्रहरीसँग दिएको बयानमा पनि भनेका छन्– ‘त्यसपछि मैले शम्भुलाई कामका लागि जरुरी छ भनेर ८० हजार रुपैयाँ मागेको थिएँ, उनले नै दिएको पैसा सोनारलाई बुझाएपछि मात्रै टोलीले शम्भुको हत्या गरेको थियो ।’

उनलाई पनि राजेन्द्रलाई जस्तै घटनास्थल नजिकसम्म अटोमा लिएर थप पैदल हिँडाउँदै एकान्त स्थानमा लगेको पाइएको छ । ‘उखुबारीमा पहिलेकै टोली लुकेर बसेका थिए, उनीहरुले घाँटीमा कसेर लडाएर उनको हत्या गरेका थिए’– अनुसन्धानमा संलग्न अधिकृत भन्छन् ।

३/३ लाखको दरले सुपारी

अनुसन्धानमा संलग्न एक अधिकृतका अनुसार मण्डलले हत्या योजना बनाउँदा शुरुमा जग्गा कारोबारवापत आउने तीन प्रतिशत कमिशनको ५० प्रतिशत रकम दिने प्रस्ताव गरेका थिए ।

तर, पछिल्लो समय लसुन, प्याजको व्यापार गरिरहेका सोनारले अरु व्यक्तिलाई पनि प्रयोग गर्नुपर्ने भन्दै सबैलाई तीन÷तीन लाख रुपैयाँको दरले रकम दिनुपर्ने प्रस्ताव गरेका थिए ।

त्यति रकम दिन सहमत भएपछि सोनारले पूर्वतयारीका लागि अग्रिम ८० हजार रुपैयाँ मागेका थिए । त्यसवापत उनले २९ कात्तिकमा आईएमईमार्फत रकम पठाएको पाइएको छ ।

‘उनले ८० हजार रुपैयाँ पठाएपछि मैले नासिर मियाँ, शाहिद मियाँ, सुभान मियाँ र हकिम मियाँलाई १५ हजार रुपैयाँका दरले पैसा दिएको थिएँ’– सोनारको बयान छ, ‘मसँग बाँकी रहेको पैसा गाडी भाडाका लागि दिएको थिएँ ।’
योजना अनुसार मोहनलाई ललितपुरको गोदाममा हत्या गर्नु २/३ दिनअघि बिराटनगरबाट गाडी चढेर गोदाममै आएर बसेको उनले भनेका छन् । ‘त्यतिबेला बस्ने खाने व्यवस्थाका लागि अनिलले सबै मिलाएका थिए’– उनले भनेका छन्– ‘त्यहीँ अनिलले मसहित सबैलाई भेटेर काम पूरा भएपछि सबैलाई तीन÷तीन लाख रुपैयाँ दिने बताएका थिए ।’

त्यसपछि मोहन लिम्बूको हत्याका लागि खाल्डो खन्न गैंची, बेल्चा, गम्छा, शव गलाउन एक बोरा नुन, सिमेन्ट लगायत खरिद गरेर ल्याएको उनले भनेका छन् । उनका अनुसार योजना अनुसार २८ मंसीरमा मण्डलले लिम्बूलाई गोदाममा बोलाएका थिए । ‘उनी कोठामा आएपछि सँगै मासु चिउरा खाएर मार्नुपर्ने मानिस यही हो भनेर चिनाएका थिए, त्यसपछि उनी केही समयमा आउँछु भनेर कोठाबाट बाहिर गएका थिए’– सोनारको बयान छ– ‘उनी गएपछि मोहनसँग गफ गर्दै बसिरहेका वेला सहिद, सुभानहरुले गाम्छा बेरेर घाँटी कसेर लिम्बूको हत्या गरेका थिए ।’

हत्यापछि घर पछाडि शव व्यवस्थापन गरेर आफूहरु बिराटनगरतिर गएको सोनारले भनेका छन् । घटनामा संलग्नमध्ये अनिल, दिनानाथ, नासिर, हकिम र सोहानलाई प्रहरीले पक्राउ गरिसकेको छ । उनीहरु जिल्ला कारागार, मोरङमा पुर्पक्षका लागि थुनामा छन् । घटनामा संलग्नमध्ये मोहमद सहिद मियाँ चाहिँ अझै फरार छन् ।